ماشین پرنده هایی که در فیلم های علمی-تخیلی سینما می دیدید، به خاطر دارید؟ یا آن ماشین های سفینه شکلی که در انیمیشن های دوران کودکی خود تماشا می کردید را یاد دارید؟
اگر شما ده سال پیش به من می گفتید که در ده سال آینده ماشین های پرنده به وجود میایند، قطعا حرف شما را رد می کردم; اما باید اعتراف کنم که پیشرفت تکنولوژی به قدری سریع صورت گرفته است که این طرح خیالی، به واقعیت مبدل شده!
تلاش برای عمومیت بخشیدن به این تکنولوژی
ماشین های پرنده همیشه ما را مجذوب خود کرده و ما همیشه میل شدیدی به ساخت آن داشته ایم. بیاید به صد و سه سال قبل برویم، سال 1917، زمانی که گلن کورتیس، auto plane را طراحی کرد. تا آن روز، کمبود تکنولوژی و نبود تجربه و تخصص دست و پای صنعتگران را بسته بود و ماشین های پرنده غیر قابل دسترس، و سرابی بیش نبود. اما امروزه دسترسی ما به فناوری پیشرفته موجب به وجود آمدن طرحی از ماشین های پرنده، جهت حمل و نقل شده است. در هشت سال گذشته، حداقل هشت کمپانی، اولین تست های خود را بر روی پرواز ماشین ها انجام دادند و چندین مورد دیگر به دنبال آن، که نشان دهنده تلاش و فعالیت دیوانه وار متخصصان بر روی این پروژه است.
اکثریت این کمپانی ها مربوط به ایالت متحده آمریکا می باشد. با این حال شرکت کنندگانی از سایر کشور ها مانند انگلستان، فرانسه، آلمان، روسیه، اسلواکی، روسیه و ژاپن نیز در این پروژه سهیم هستند. شرکت هایی مانند PAL-V، Terrafugia، Ehang، E-Volo و Aeromobil حداقل یک تست را بر پرواز نمونه های اولیه ماشین هایشان، به پایان رسانده اند. شرکت PAL-V قدمی جلوتر نهاده و پیش فروش مدلی از این ماشین ها را آغاز نموند.
جدا از بحث کمپانی هایی که بر روی ماشین های پرنده فعالیت دارند، غول های صنعتی ای نیز وارد بازار ماشین های پرنده شده اند. این غول های صنعتی سرمایه، تجربه و تخصص و دیگر عواملی که به پروژه سرعت و بهبود می بخشد را همراه خود می آورند. اخیرا کمپانی Uber برنامه ای با نام Elevate رو آغاز کرده است که به معنی تشکیلات سرعت بخش برای ساخت ماشین های پرنده و ایجاد هم نیروزایی و همکاری بین آژانس های دولتی، کارخانه های ماشینسازی و تنظیم کنندگان است. شرکت Uber بیشترین سرمایه گذاری را (نسبت به سایر رقیبان خود) بر روی این پروژه کرده است. بزرگان تکنولوژی دیگری همچون Google و Skype نیز، از طریق سرمایه گذاری بر روی کمپانی هایی نظیر Kitty Hawk و Lilium Aviation وارد این نزاع در تولید ماشین های پرنده شده اند. بعلاوه، کمپانی Airbus نیز با پرده برداری از سه ایده مختلف از ماشین های پرنده، پوزخندی بر دیگر کمپانی ها زد.
این موضوع که اولین کاربرد ماشین های پرنده چه خواهد بود نیز، می تواند جذاب باشد.اگرچه هدف نهایی تولیدکنندگان این است که نسخه های تولید شده را به عنوان وسیله نقلیه شخصی در اختیار مردم بگذارد، کاربرد های تجاری پیش بینی می شود که برای شروع از طریق فعالیت های تفریحی فردی، مثل یک اسکوتر مجهز به صندلی پرنده، برای استفاده تفریحی در پارک ها و دیدن مناظر از بالا (گشت و گذار هوایی) است.
یک ماشین پرنده قابل استفاده، باید دارای امنیت، قابل اعتماد و دوست محیط زیست باشد. به طور گسترده باید قابلیت این را دارا باشد که پرواز کند بدون آنکه راننده ی آن، یک خلبان ماهر باشد و همچنین برای خریدار، مقرون به صرفه باشد. قیمت پیشنهادی برای این ماشین ها، بسیار بالا است اما قطعا در آینده به دلیل رقابت میان کمپانی ها قیمت این محصول نیز، کاهش می یابد. نیاز به سیستم نیرو محرکه همزمان با کوچک بودن و قدرتمند بودن می تواند با تکنولوژی پیشرفته و دانش و تخصص بالا بدست بیاید. از این رو قیمت این ماشین چیزی حدود 10 میلیون دلار میباشد.
ماشین های پرنده بیشتر برای فواصل کوتاه استفاده می شود، در فرکانس بالاتر و سرعت پایین تر و ارتفاعات کمتر نسبت به هواپیما های مسافربری.
با این حال بهره وری بهینه از سوخت برای هواپیما در ارتفاعات بالا و سرعت ما فوق صوت، به دست آمده. پس بهره وری از یک ماشین پرنده نسبت به هواپیما، بسیار پایین خواهد بود.
با اینکه از نظر آماری، حمل و نقل هوایی امن تر از زمینی است، ممکن است به دلیل نداشتن آموزش کافی راننده/خلبان ماشین های پرنده، بسیار خطرناک باشد. سازندگان در تلاش اند که ماشین پرنده، قابلیت پرواز خودکار (با دخالت کمتر راننده) را نیز داشته باشد اما هدف اصلی آنها ساخت خودرویی است که راننده نقش اصلی و کامل را داشته باشد. کسی که یک ماشین پرنده را می راند، نیازمند گواهینامه رانندگی و همچنین خلبانی است. این موضوع برای اکثریت مردم غیرعلمی است که گواهینامه خلبانی دریافت کنند.
ماشین پرنده استاندارد باید کمترین تاثیر نامطلوب را بر طبیعت وارد کند. سیستم بلند شدن ماشین از زمین به هوا، باید ساکت و بی صدا باشد تا آلودگی صوتی ایجاد نکند و پوششی امن در بخش های متحرک ماشین مانند rotor ها داشته باشد. البته ایده ی ماشین های پرنده برای مردم جهان یادآور تراژدی بزرگی که در یازدهم سپتامبر اتفاق افتاد نیز می باشد و باعث ایجاد نگرانی های امنیتی در پیامد های ورود این ماشین ها به بازار جهانی می شود. اگر از حق نگذریم، این ماشین ها راه حل بسیار مناسبی برای رفع ترافیک مگاسیتی ها و مادرشهر ها می باشد (اگر خود باعث ترافیک های هوایی نشود !). البته به دلیل قیمت بالای این خودرو ها، تا چند دهه آینده عمومیت زیادی پیدا نخواهند کرد و باعث ترافیک های هوایی نخواهند شد اما این موضوع می تواند در چندین دهه جلوتر، باعث ایجاد مشکلاتی شود که شرکت های سازنده ی این خودرو ها، باید برای آنها نیز برنامه ریزی داشته باشند. قطعا این خودرو ها برای عموم در دسترس نخواهد بود و تنها قشر ثروتمند (که درحال حاضر بوگاتی سوار می شوند) می توانند رانندگی/خلبانی دلپذیر خود را با این ماشین های پرنده تجربه کنند.
اما با اینهمه آیا آماده برای اولین تجربه در پرواز با ماشین های پرنده هستید؟ من شخصا از شدت هیجان نمی توانم برای اولین پرواز صبر کنم ولی ترجیح ام این است که خودم شخصا آن را هدایت کنم تا آنکه از راه دور کسی من را هدایت کند. و از آنجایی که توانایی خرید برای من و سایر شهروندان وجود ندارد، ترجیح می دهم ماشین را کرایه کنم !!!
